Αυτό που παρακολουθήσαμε και στην Ξάνθη δεν ήταν τίποτε άλλο από μια ομάδα παρατημένη από τους πάντες, εκτός από τους οπαδούς της που όπως φαίνεται είναι η μόνη εγγύηση για το μέλλον της.

Είδαμε φαντάσματα να να σηκώνουν ταφόπλακες με το όνομα της ΑΕΛ χαραγμένο πάνω. Άλλωστε αυτό είναι όπως είπαμε και στο παρελθόν και η επιβεβαίωση πως οι ομάδες που ανήκουν στην ελληνική ποδοσφαιρική επαρχία, θα αντιμετωπίζουν πάντα την ΑΕΛ ως μία πολύ μεγαλύτερη ομάδα που η ένδειξη σεβασμού προς Αυτήν, θα είναι η συνείδηση πως ο μεγαλύτερος άθλος τους θα είναι να μπορέσουν να βλάψουν την ΑΕΛ. Ως εκεί φτάνουν. Περιμένουμε την ίδια συμπεριφορά και στις υπόλοιπες όψιμες Αρένες αυτού του άμοιρου ποδοσφαιρικού κόσμου.

Είδαμε φαντάσματα που φορούσαν τις κίτρινες στολές για τις οποίες, με καμπάνιες εκατομμυρίων ευρώ, η UEFA απαιτεί τον σεβασμό. Είδαμε αυτά τα φαντάσματα να βρίσκονται σε εντεταλμένη υπηρεσία, για πάρτη αυτών που δεν μπορούν να κοιμηθούν ήσυχοι αν δεν βάλουν την οριστική ταφόπλακα στο λάκκο που σκάψαν για την ΑΕΛ από την αρχή της χρονιάς.

Είδαμε και άλλα φαντάσματα που φορούσαν βυσσινί φανέλες αυτήν τη φορά, να περιφέρονται στις 4 γραμμές του γηπέδου. Κάθε φάντασμα είχε τον δικό του ξεχωριστό προορισμό και ρόλο, όπως όλο αυτόν τον καιρό που η ΑΕΛ βυθίζεται αγωνιστικά στην ανυποληψία. Είδαμε άλλα φαντάσματα να συνεχίζουν να παίζουν για την πάρτη τους αφού η ΑΕΛ έπεσε στα μυαλά τους(και να της στερούν την νίκη), είδαμε άλλα φαντάσματα να προσπαθούν και να παίζουν αξιοπρεπώς για την ομάδα και για το ψωμί που τρώνε, είδαμε άλλα φαντάσματα να θέλουν αλλά να μην μπορούν, είδαμε ακόμα και άλλα που απλά δεν θέλαν και δεν μπορούσαν, αλλά περισσότερο απ'όλα μας έκανε εντύπωση το φάντασμα εκείνο που ήρθε πριν από λίγες μέρες στην ομάδα, έπειτα από 6 μήνες απραξίας και ξεγύμνωσε στον μέγιστο βαθμό, την φυσική κατάσταση όλων των υπολοίπων οι οποίοι θεωρητικά κάναν και προετοιμασία είχαν και παιχνίδια στα πόδια τους. Οι 11 βυσσινί φανέλες συνεχίζουν ακόμα και σήμερα να μην επιτρέπουν στον κόσμο της ΑΕΛ, να τα βάλει με όλους αυτούς που την κατακρεουργούν από την αρχή της χρονιάς οποιοδήποτε δικαίωμα της ομάδας να παίζει στα ίσια όλους τους αντιπάλους.

Είδαμε επίσης ένα φάντασμα που δηλώνει προπονητής, να παίζει για το Χ στο ματς το οποίο η ΑΕΛ έπρεπε και μπορούσε να δείξει πως ακόμα και αν πέσει θα το κάνει με ψηλά το κεφάλι. Είδαμε έναν άνθρωπο να μην μπορεί να εμπνεύσει κανέναν καθώς η πραγματικότητα είναι πως όλοι αντιμετωπίζουν τον πάγκο της ΑΕΛ σαν ορφανό. Αυτό το φάντασμα λοιπόν που προσπαθεί να δείξει ότι προσπαθεί για να πάρει ένα καλό μεροκάματο όταν πάρει πόδι από την ομάδα, καλά θα κάνει να πιστέψει πως η ΑΕΛ έχει την φανέλα να σηκώσει το βάρος των παιχνιδιών που απομένουν. Κι όποιο θέλει ας είναι το αποτέλεσμα.

Ένα φάντασμα που δεν είδαμε είναι εκείνο που στο μυαλό του η ομάδα έχει πέσει από αρχές Φεβρουαρίου. Είναι εκείνο για το οποίο, το ανθρωπίνως αδύνατο το οποίο υποσχέθηκε ήταν να αφήσει την ομάδα στην μοίρα της. Αλλά για αυτό το φάντασμα το μεγαλύτερο απ'όλα, θα μιλήσουμε ΟΛΟΙ ΜΑΣ μια και καλή στο τέλος.

Ω φάντασμα, κατάλαβε πως ο κόσμος της ΑΕΛ, θέλει τον Σάκη Τσιώλη τώρα, αυτήν την χρονική στιγμή, γιατί θέλει να δει κάτι από ΑΕΛ. Γιατί το ξαναλέμε πως το μόνο πράγμα που θυμίζει και είναι ΑΕΛ τούτες τις δύσκολες ώρες είναι ο κόσμος που για την πάρτη της ΑΕΛ τα κάνει πουτάνα όπου και να πάει ακόμα και τώρα.
Και για αυτό, να θυμάσαι πως θα πληρώσεις τα περισσότερα στο τέλος.