Μακάρι να είναι αστείο. Αλλά πως να είσαι σίγουρος όταν φέτος τα μάτια σου έχουν δει τα πάντα; Πως να είσαι σίγουρος όταν στην διοίκησή σου βρίσκονται άνθρωποι που προφανώς δεν έχουν καμία επαφή με την πραγματικότητα;

 Άνθρωποι οι οποίοι δεν σεβάστηκαν την φανέλα της ΑΕΛ, και όσα αυτή τους πρόσφερε, δεν είναι επιθυμητοί στην Λάρισα. Ιδιαίτερα όταν οι άνθρωποι αυτοί έχουν συνδεθεί άρρηκτα με το  ελληνικό ποδοσφαιρικό κατεστημένο, απέναντι στο οποίο η ΑΕΛ δίνει μια διαρκή μάχη. Άνθρωποι που μέχρι πριν μια βδομάδα αρθρογραφούσαν ως άλλοι ρεπόρτερ του γαύρου, άνθρωποι που χρησιμοποίησαν το παρελθόν τους στην ΑΕΛ, για να αποτελέσουν πόλο εγγραφής μελών του γαύρου τα χρόνια που η ΑΕΛ ψυχοραγούσε, άνθρωποι που το επαρχιώτικο στενόμυαλο μυαλουδάκι τους δεν μπόρεσε πότε να χωρέσει το μεγαλείο της ΑΕΛ παρ'όλα τα όσα κατέκτησαν με αυτήν, τέτοιοι άνθρωποι στη Λάρισα είναι ανεπιθύμητοι και για να το δούμε και λίγο ποδοσφαιρικά το θέμα, καθόλου αναγκαίοι τη δεδομένη ή οποιαδήποτε άλλη στιγμή.

Αν χρειαστεί, για μια ακόμη φορά, θα είμαστε εκεί να περισώσουμε ότι έχει μείνει από αυτήν την ΑΕΛ που βρωμάει αποσύνθεση... Και ο ρόλος μας απ'ότι φαίνεται δεν περιορίζεται μόνο στο πέταλο. ΔΥΣΤΥΧΩΣ. Ο ρόλος μας συνεχίζεται και στους δρόμους. Και κυρίως στις εισόδους της πόλης μας... Με αυτήν την περίεργη μορφή "συνεργασίας" με την διοίκηση της ομάδας μας, που δείχνει ανίκανη να σταθεί στα πόδια της. Ότι σάπιο και ξοφλημένο θα πλησιάζει την σάρκα της ΑΕΛ που αργοπεθαίνει, ΕΜΕΙΣ θα το τελειώνουμε ΟΡΙΣΤΙΚΑ πριν μπορέσει να κλέψει έστω και λίγο από το βυσσινί χρώμα...